کاری که ساختارها، برای جامعه صنعتی میکرد، شبکهها برای جامعه پساصنعتی میکنند. ساختارها به این معنی هستند که جامعه کانون و مرکزی دارد که همه روابط اجتماعی را سازماندهی و مشخص میکند. اما در عصر شبکه، دیگر کانون و مرکزی وجود ندارد. شبکهها در سراسر فضا و زمان گسترده هستند و رفتهرفته برای سازماندهی مکانها […]
یک جامعه خوب به دسترسی آزادانه به واقعیتها و افکار، رشد بینش و آگاهی و پیوند یافتن آن با آنچه مردم به معنای واقعی میبینند، میدانند و درک میکنند، وابسته است. در واقع هر گونه محدود کردن آزادی مشارکت فردی به معنای محدود کردن منابع جامعه است کتاب شهروند فرهنگی، نیک استیونسن