انسان از ابتدای خلقت دنبال لذت بود! از لذت آن سیب خوشمزه که پدرمان، جناب ابراهیم (ع) تناول فرمودند و دامن همه ما را گرفت، تا لذات مادی و نفسانی انسان‌های این دوره زمانه! البته یک سری از لذات هم، طعم و بو ندارند و چشیدنی نیستند! فهمیدنی و درک کردنی است، آن هم با سختی! خیلی‌ها هم متوجه‌اش نیستند، چرا که نگاه مادی دارند و با استدلالاتِ کاملاً منطقی، با سوالاتی نظیر خستگی چه لذتی دارد! این ادعا را بر نمی تابند! اما…
اما چه لذتی دارد؛
لذت خستگی طی مسیر هزار اندی کیلومتری تا گوشه کشور!
لذت همنشینی و بودن با کودکانی که در دنیای کوچکی زندگی می‌کنند با وسعت قلب زیاد!
لذت سختی‌هایی که برای یک شهر نشین، سختی است اما برای مردمان آنجا زندگی روزانه!
لذت شنیدن حرف‌های پیرزن باغداری که با بغض و لهجه غلیظی، با تو درد دل می‌کند، با اینکه خیلی از حرفهایش را هم نمی‌فهمی، اما درک می‌کنی!
…و یک عالم لذات دیگر که لذت‌های امثال بچه پولدارهای تهران* در برابر آن‌ها پشیزی** ارزش ندارد!!
به نظرم هیچ جایی، در کشور محروم نیست! بلکه بی‌بضاعت یا کم بضاعت هستند! آن هم به سه علت؛
– یکی اهالی و مردم محترم که نمی‌خواهند حرکت کنند و به شرایط فعلی رضایت می‌دهند؛
– هدایتگر یا حرکت کننده‌ای ندارند؛ هدایتگری از جنس مرحوم حاج عبدالله والی*** یا شهید حسن شاطری**** و حتی همین دانشجویان مخلص که اردوهای جهادی را برگزار می‌کنند…
– و نهایتاً دهیار، شهردار، فرماندار، استاندار و حتی مسئول بالاتری که بی مسئولیت، بی کفایت، بی فکر و از خدا بی خبر است!
* بچه پولدارهای تهران تعبیری است به تازگی در فضای مجازی و شبکه های اجتماعی شناخته شده و بچه پولدارهایی هستند که با این نام با انتشار تصاویری سخیف و تجمل گرایانه از خودروهای آنچنانی در ویلای آنچنانی و با تفریحات آنچنانی و… در حال فخرفروشی و عقده گشایی هستند!
** پشیز؛ یک واحد پولی و سکه ای فلزی، کم ارزش و بی بها که امروزه در تعابیر و ضرب المثل ها استفاده می شود
*** خیلی مرد بود! نماد مدیریت جهادی و محرومیت زدایی است! کتاب تا خمینی شهر را بخوانید تا بدانید کیست و چه کرد!
**** شهید حسن شاطری یا مهندس حسام خوش نویس، مسئول ستاد بازسازی لبنان در بیروت بود که در وصفش همین بس که با شهادتش مردم لبنان بالاخص شیعیان جنوب و مسیحیان آن منطقه مدت ها عزادار بودند!
ثبت دیدگاه